جهنگلي جيوت جي نسل ڪشي

<div style=”direction: rtl; font-family: Tahoma; font-size: large;”>

 

                      سترام سانگي

 سنڌ سونهاري ۾ جيئن جيئن ٿڌيون هوائون گُهلڻ شروع ٿيون آهن ۽ جيئن ئي سياري جي سرديءَ هزارين ايڪڙن تي پکڙيل، وشال ۽ ڪشادين ڍنڍن ۽ ڍورن تي تي ديرو ڄمايو آهي. تيئن ئي ڪينجهر، منڇر، حمل ۽ هاليجي جي تاريخي ڍنڍن کان ويندي نريڙي ۽ ٻيري جي قديم ڍنڍن، ڍورن ۽ ڪاجهر ويجهو پراڻ جي پٽن تي هزارين ناياب نسل جا پرديسيءَ پکي پهچڻ شروع ٿي ويا آهن. ته ساڳئي وقت شڪار واري مند طور هتي جا مقامي، ڏيهي توڙي پرڏيهي ماري به بغل ۾ بندوقون کڻي بنا ڪنهن روڪ ٽوڪ جي شڪار لاءِ نڪتل آهن. کين ڪا به جهل پل ناهي. هو وائلڊ لائيف ايڪٽ سميت پکين ۽ جانورن جي تحفظ لاءِ جوڙيل عالمي قانونن ۽ ضابطن کان بي نياز ۽ بي ڊپا ٿي شڪار ڪري رهيا آهن.

ٻرندي تي تيل

<div style=”direction: rtl; font-family: Tahoma; font-size: large;”><strong> </strong>

سترام سانگي

سنڌ حڪومت طرفان لوڪل پيپلز گورنمينٽ آرڊيننس وارو تڪراري بل سنڌ اسيمبلي مان بنا ڪنهن بحث مباحثي جي پنج منٽن ۾ پاس ڪرائي سنڌ حڪومت کي انتظامي طور تي ٻن حصن ۾ ورهائي ڇڏيو آهي. جنهن خلاف سموري سنڌ اڄ سوڌو سراپا احتجاج بڻيل آهي. عوام لاڳيتو تاريخي هڙتالون ڪري ڌرڻا هڻي پنهنجو احتجاج رڪارڊ ڪرائي رهيو آهي پر حڪمران آهن، جيڪي اقتدار جي ايوانن ۾ ويهي عوام جي سڏ کي ورنائڻ لاءِ تيار ئي ناهن. ڇا هيڏو وڏو احتجاج ٿيڻ بعد سرڪار کي پنهنجي پاليسي ۽ ٿيل قانون سازي تي عمل ڪرائڻ جو باقي اخلاقي جواز بچي ٿو؟ هڪ طرف سموري سنڌ آهي، جنهن جو ٻچو ٻچو روڊ رستن تي سنڌ جي حقن لاءِ ميدان ۾ نڪتل آهي ته ٻئي طرف لاپرواهه بڻيل حڪمران ڌر آهي جيڪا پنهنجي هٺ، هوڏ ۽ ضد تي پڙ ڪڍي بيٺل آهي. جيتوڻيڪ عوام جي سخت احتجاج ۽ انتهائي وزنائتي عوامي رد عمل جي نتيجي ۾ حڪمران تڪراري بل ۾ ترميمون ڪرڻ جون ڳالهيون ڪري رهيا آهن ۽ بقول